Nin delito prescrito, nin perda de memoria. A titular do Xulgado do Penal 2 de Vigo condenou a un ano e medio de prisión e a multa de 328.000 euros ao administrador de «Froitas Hermida S.L.» , Manuel Hermida, por defraudar case 300.000 euros a Facenda. Considéralle autor dun delito continuado de falsificación en documento mercantil en concurso con outro contra a Facenda Pública (imponlle un ano de cárcere) e outro continuado de falsificación en concurso contable (seis meses de prisión). A sentenza ratifica as teses do fiscal, aínda que reduce os 5 anos de cárcere solicitados polo Ministerio Público ao aplicar ao atenuante de dilaciones indebidas.
As irregularidades foron cometidas nos anos 1994 e 1995. O fallo xudicial considera probado que o empresario confeccionou decenas de facturas falsas para obter en 1994 máis de 111.000 euros de devolución do IVA, e no ano 1995 un total de 216.300 euros. As facturas obedecían a vendas falsas en Portugal, porque ao tratarse dun país intracomunitario non se repercute a cota do Imposto sobre o Valor Engadido; ademais considérase probado que no caso de vendas en territorio español, quedouse co IVA e non o declarou.
Só en 1994 estímanse case 2 millóns de euros en vendas a Portugal, cando en realidade non excederon os 300.000 euros. Varios empresarios lusos confirmaron mediante videoconferencia na vista oral que as cantidades que facturaron eran moi inferiores ás que fixo constar Manuel Hermida.
A maxistrada móstrase moi crítica coa perda de memoria que alegou o empresario ao comezo do xuízo o pasado 29 de maio. O seu avogado defensor solicitou sen éxito a nulidad da vista oral polo problema mental que aducía o seu cliente e que, asegurou, impedíalle defenderse.
Segundo a sentenza a suposta enajenación obedece «a unha burda manobra de defensa», xa que segundo a proba forense practicada «non existen datos obxectivos para concluír que padecese enfermidade algunha que afecte ás súas facultades cognitivas ou volitivas». En tal sentido os peritos apuntan que non padece alteración algunha na súa vida: conduce, vai á compra, coida dos seus cans, e o «non se se limita cando se lle pide que aporte información sobre os feitos do procedemento xudicial.
En canto á prescripción dos delitos, a maxistrada sostén que desde que se incoaron as dilixencias en 1998 nunca estiveron paralizadas os 5 anos que marca a lexislación. O fiscal do caso mostrou onte a súa satisfacción pola condena xa que este tipo de delitos son moi complexos e, neste caso, houbo que cotejar todas as facturas de dous anos cos proveedores e compradores portugueses. A sentenza pode ser recorrida nos próximos días
Fonte: FARO DE VIGO
